Levend Verlies. Omgaan met rouw bij chronische ziekte, vermoeidheid & pijn.
Rouw en verlies zijn geen onderwerpen waar je je even voor je plezier in verdiept, maar soms is juist dat nodig om verder te kunnen. Soms heb je daar een gids bij nodig. Zo iemand is Tine van Ingelgem, die zelf worstelt met chronische vermoeidheid en daarnaast als psychotherapeut lotgenoten bijstaat. In ‘Levend Verlies’ neemt ze de lezer mee op een reis langs de verschillende rouwfasen die je tegenkomt als je te maken krijgt met chronische ziekte. De titel ‘Levend Verlies’ is daarbij raak gekozen, want het gaat niet om een eenmalig proces, maar om een voortdurende confrontatie met het feit dat je niet meer kan wat je vroeger wél kon. Het verlies is ‘levend’ omdat het in nieuwe situaties en levensfasen steeds weer de kop op steekt.
Deze complexe vorm van rouw is een ervaring die heftige emoties oproept. Je bent niet alleen verdrietig, maar misschien ook boos, onzeker en jaloers op mensen die wél gezond zijn. Ook je zelfbeeld klopt niet meer: je bent niet meer die succesvolle carrièretijger of die enthousiaste moeder waar je je eigenwaarde op baseerde. Het kan ook zijn dat je juist probeert die heftige emoties weg te drukken. Je steekt al je energie in doen alsof het allemaal wel meevalt. Je raadt het al: dat kost allemaal kracht die je helemaal niet hebt. Maar hoe moet het dan wel?
Het mooie van Ingelgems handzame boekje is dat het vol praktische tips staat over hoe om te gaan met dit levende verlies. Ze is daarbij heel realistisch: het lukt niet altijd. Het is normaal dat je steeds weer opnieuw door de verschillende fasen heen moet. Hierover zegt ze: ‘Het is een blijvend verwerkingsproces dat steeds verder evolueert. Het is vooral belangrijk om mee te bewegen zonder te blijven hangen in één van de fasen, zonder in ontkenning of volharding te blijven hangen.’
Soms kan de auteur het tóch niet kan laten de vergelijk met een vlinder te maken, die eerst in een cocon zit (de ziektefase) en daarna haar prachtige vleugels ontvouwt (de acceptatiefase). Dit suggereert dat het een eenmalig proces is en het uiteindelijk wel goed komt. Overigens noemt ze zelf ook dat de metafoor mank gaat, maar ja, het is zo’n mooi beeld! Hoe dan ook, dit boekje is erg geschikt voor wie rouw & acceptatie een nieuw onderwerp is.
(deze recensie verscheen eerder in aangepaste vorm in MEdium 19 september 2024)
Tine van Ingelgem, Levend Verlies. Omgaan met rouw bij chronische ziekte, vermoeidheid & pijn (2023)